Jak wygląda praca adwokata? Odsłaniamy kulisy

Trudny początek

Adwokat z łaciny adwocatus/adwocare oznacza wzywać na pomoc. Obecnie kandydat na adwokata musi zdać studia prawnicze. Następnie odbyć aplikację adwokacką czyli praktykę w adwokaturze i zdać egzamin adwokacki. Wobec powyższych jest to prawnik, który świadczy swoją pomoc prawną. Natomiast jego zadaniem jest przede wszystkim udzielać porad prawnych, analizować akty prawne. Zazwyczaj adwokat potocznie nazywany jest obrońcą sądowym, co w ramach tego powoduje jego częste występowaniem przed sądem. Jednak adwokatem jest ten, którego na listę adwokacką wpisała okręgowa lista adwokacka. Warto zaznaczyć, że adwokat jest w obowiązku zachować tajemnicę wszelkich podanych informacji, o których się dowiedział podczas współpracy ze swoim klientem. Niemniej trzeba wspomnieć, że zawodem pokrewnym do adwokata jest zawód radcy prawnego, a także doradcy podatkowego.

Codzienne obowiązki

Do codziennych obowiązków adwokata, poza wspomnianymi już wcześniej: udzielaniem porad i reprezentacją przed sądem, należy także rzetelne sporządzanie opinii i występowanie przed urzędami. Warto wspomnieć, że adwokaci posiadają pewien podział swoich reguł etycznych. Jest to pewnego rodzaju kodeks postępowania, według którego zasad nie należy w żadnym wypadku łamać. Adwokaci nie powinni kłamać, ani przekazywać błędnych informacji klientowi. Mają zakaz narzucania komukolwiek swojej lub innej pomocy prawnej, nie mogą umieszczać swoich reklam w prasie, radiu i telewizji czy innych mediach masowych.

Kto może zostać adwokatem?

Z reguły tłumaczy się, że adwokatem może zostać osoba, ciesząca się dużym poważaniem społecznym, wręcz jakże nieskazitelną opinią, musi być dobrym obywatelem, który stoi na straży swojego prawa. Jak już wcześniej wspomniano, musi ukończyć studia kierunkowe i odbyć aplikacje, choć istnieją od tej reguły wyjątki. Prawo stanowi, że adwokatem może zostać profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, w tym też prawnik, który minimum przez 3 lata pracował pracował jako sędzia, prokurator, radca prawny lub notariusz (przy czym oczywiście wcześniej nabył specjalne kwalifikacje, które należą do każdego z powyżej wymienionych stanowisk).

Struktura zawodu

Adwokatura w Polsce posiada pewne organy naczelne, są to: Krajowy Zjazd Adwokatury, Naczelna Rada Adwokacka (jej kompetencje to np. uchwalanie regulaminów m.in. dotyczących aplikacji adwokackiej), Wyższy Sąd Dyscyplinarny, Wyższa Komisja Rewizyjna. Pomniejsze jednostki organizacyjne to izby (organy izby to Zgromadzenie Izby, Okręgowa Rada Adwokacka, Sąd Dyscyplinarny, Komisja Rewizyjna) i zespoły adwokackie. Z tego wynika, że Naczelna Rada Adwokacka, izby adwokackie i zespoły adwokackie mają osobowość prawną. Jest ona najwyżej postawionym ciałem samorządowym, natomiast w rejonie, stanowi ją okręgowa rada adwokacka. Warto zaznaczyć, że Naczelną Radę Adwokacką tworzą prezes NRA, w tym również adwokaci wybrani przez Krajowy Zjazd Adwokatury, a także dziekani okręgowych rad adwokackich.

Niemniej jednak wobec prawa ogół aplikantów i adwokatów nazywa się adwokaturą lub inaczej Palestrą, która cechuje się samorządnością. Celem jej istnienia jest podejmowanie określonych działań z zakresu kształtowania się obecnie ustalonego prawa, niesienie pomocy prawnej swoim klientom, ochrona praw i wolności obywatelskich. Ze względu na powyższe adwokat nie jest podporządkowany swoim przełożonym, co oznacza bowiem nie spoczywają na nim zależności o charakterze służbowym. Statystyki w Polsce cały czas dowodzą, że ciągle rośnie liczba adwokatów i aplikantów adwokackich w naszym kraju.